bi defteri varmış çocuğun herşeyden değerli, gizlermiş herkesten, içinde yazılanları göstermezmiş kolay klay.. anlaşılması zor altı üstü bir defter oysaki, neden saklıyor çocuk? bir defteri varmış çocuğun bi sürü sayfası olan, yavaş yavaş yazarmış içine kafasındkaileri, seçermiş en değerli düşüncelerini, dile gelirmiş en güzel hikayeler onun elinden...ve bir gün girmiş biri kanına söylemiş en büyülü sözleri, kör etmiş çocuğu daha önce hiç görmediği o renklerle, en sihirli melodileri çalmış kulağına ve ruhuna işlemiş onun.... deftere ortak çıkmış sonunda... sös wermiş korumaya kollamaya ...ama kör olmuş onunda gösleri sonunda defterin ruhunda...çalmış onu çocuktan gitmiş uzaklara....yokluğu defterin harap etmiş çocuğu, uykusus bırakmış gecelerce, ve gündüzlerde farksızmış artık cehennemden... boşluk, boşluğu defterin kaplamaktaymış dört bir yanını çocuğun... düşünceler defterin boş sayfalarına döküldükçe huzur bulurken çocuk, esir almaya başlamışlar onun benliğini artık... huzur yok olmuş.... sonusuza kadar...derken bir gün, tamda çocuk alışmışken onsuz yaşamaya, tam da ikna etmişken kendini tek sahip olduğu şeyin o olmadığına, kapısı çalmış ...uzanmış kapının koluna aralamış kapıyı ürkekçe,korkarak; lakin kapısı pek çalan olmazmış çocuğun; karşında defteri hırsızın elleri arasında ,yıpranmış biraz, duruyor öylece....boş sayfalar onu bekliyor yazmak için...düşünüor küçük, eski albenisi yok belki defterin ama o BURDA... BENİM yine... kızsa mı teşekür etsemi bilememiyo hırsıza... buyur ediyor içeri TEKRAR... o an orda önemi yok çünkü hiç birşeyin... alıyor eline en sevdği kalemi ve başlıyor yazmaya, öylesi bir girdaptaki, öylesi bir yanılsamanın kurbanıki sanıor getirebilicek kaybetiği zamanı yazarak... uyuşuk bedeni... hissetmez olmuş gerçekliği... ama çocuk anlamış sonunda içine kemiren şeyin ne olduğunu... meğersem kalmamış eski büyüsü sözcüklerin buruşuk sayfalarda...yeni diye açtığı sayfalar artık yıpranmış, buruşuk, düselmicek ne yapsa... küçük bir umut içinde ona işkence eden yıkmakta herşeyi " ya yeni sayfa....."ÇOCUK işte umut edebiliyor halaa daha ... ama büyümek vakti geliyor onun için de... son bir bakış defterin sayfalarına...son bir göz gözdiriş satırlara..son nefret defteri çalana.... bırakıyor kendini uçurumdan.... sonsuzluğun rüzgarı eserken yüzüne hüzünlü küçük, karşı koysada hala suzmak için bi çatklak arayan umutla yüreğinde bırakıyor kendini zamanın uçurumundan aşağı..bırakıyor essin rüzgar ona karşı.....