8 ay sonra yine aynı sandalyede oturmuş, aynı 4 duvar arasında, aynı yalnızlıkla, kafamdakiler ve ben birlikte Radiohead dinliyoruz.
Özlemişim kuşkusuz, yapacak onca şey varken kenara ittiğim bütün düşünceler teker teker süzülüyorlar şimdi içeri. Kendi gerçekliğime geri dönüyorum böylece, uykudan uyanır gibi gördüğüm rüyayı unutmam çok sürmeyecek. Yakında sadece silikleşmiş anılar kalacak o 8 aydan geriye, sanki ben yaşamamışım da bir başkasından dinlemişim gibi hissedeceğim benim rüyam bile olmayı bırakmış bir rüya olacak sonunda elimde kalan.
O diil insanın evi gibisi yok, allahtan dünyanın herhangi bir köşesinin insanın evine dönüşmesi bir kaç iyi arkadaş ve onu içine çekicek sokaklara bakıyo.
Ama yine de "burda" olmayı özlemişim kuşkusuz, tüm sanrılarım ve sancılarımla..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder