Stories From a 5 Year Old: 2010

18 Aralık 2010 Cumartesi

oh comely

" goldaline my dear

we will fold and freeze together
far away from here
there is sun and spring and green forever
but now we move to feel
for ourselves inside some stranger's stomach
place your body here
let your skin begin to blend itself with mine"

Neutral Milk Hotel

Bazı şeyleri sesli söylemem. Anlamazlar demek de istemiyorum ama anlamazlar işte. Mesela insanların kutulara hapsolması ne kadar garip desem, ya da bi çikolatayı dünyadaki en güzel ve son ve en değerli şeyiymiş gibi yesem, yada sevgi dilensem arsızlaşsam şımarsam sorular sorsam, detaylara insem, orlarda kaybolsam yetmezmiş gibi çevremdekilerden de bunu beklesem aslında kocaman bi küstahlıkla belki, yada sokakta gördüğüm yüzünde bir sürü çizgi olan gözlerindeki ışık söne yazmış bisiklet süren o adama kafamdan bi hikaye yazsam, sabahın köründe gözlerimi aralayıp gökyüzünün rengine hayran kalsam izlesem beynime kazısam meselao anı dünyanın en önemli anıymış gibi solusam, sokaktaki şapşal bi köpeğe bakıp acaba şimdi ne düşünüodur die sorsam, yada öylece konuşsam işte bakarlar yüzüme genellikle ya çok ya da boş konuşuyo olurum bi çoğuna göre. Tanrıya şükür çevremde aynı dilden konuştuğum 3 5 kişi var, biri başucumda. Kıymetlilerim. Dillendirdiğim zaman bazı şeyleri dolar gözlerim, öyle sebepsiz yere, mutsuz olduğumdan da değil ama dolar işte . Belki kelimeler bi türlü doğru sıraya geçemediği için. Belki kelimeler aklımdan çıkıp seslere dönüştüğünde üzerlerindeki kontrolüm yitip gittiğinden, bişiyleri yitirmekten ya da sadece yitip gitmekten. Belkide saf Korkudur sebebi.

Hayaller kuruyorum, bulutların ötesinde hayaller, gökyüzünün ötesini düşlüyorum.O yavaş yavaş laciverte dönerken bi yerlerde gün yeni başlıyor ya,işte ben hep o başlangıçta asılı kaldığımı düşlüyorum. orda kendi küçük dünyamda, o dünyaya sığdırdıklarımla.

tanrıya en yakın olduğum nokta

Yaklaşık bi saat önce, gökyüzünde dünyadaki en güzel bulutu gördüm. Hayat bundan ibaret işte, "masmavi gökyüzünde beliren en güzel bulutla kaşılaşmak, bakmalara doyamamak, hayran kalmak, kimseler onun fakrında değilken onun farkında olmak"

Sanırım tanrıya en yakın olduğum nokta bulutlar dedim irem'e.

1 Aralık 2010 Çarşamba

yapıcak bişey yok

kendi kendime ağır geldiğim zamanlar var,

taşıyamıcak olduğum,

pes etmek istediğim,

hayatımdaki tüm olumlu şeylere rağmen bedenime dolup taşan kara kara bulutlar,

huzursuzluklarımın bulaşıcı gibi oraya buraya saçıldığı zamanlarım var,

sebepsiz yere,

görünmez düşmanlarımın tarafından kuşatıldığım, karşı koyamadığım, yenik düştüğüm zamanlar,

onu harmanladığım zamanlar,

yapıcak bişey yok

22 Kasım 2010 Pazartesi

Bugün 22 Kasım 2010'da Eskişehirde 27 günün ardından ilk defa sisli soğuk bi sabaha uyandık.

10 Kasım 2010 Çarşamba

cemiyette pişiyos

bizdden çaldılar sokakta öğrendm

acıtır şarkılar kendimden öğrendm

17 Ekim 2010 Pazar

biri beni irlandaya götürsün

irish cream

irish pub

irish beer

irish accent

st patricks day

irish man

hepsindende bir miktar lazım bu hayatta insana

16 Ekim 2010 Cumartesi

merab capon

4 Ekim 2010 Pazartesi

yanlız değilmişim ki

"Beş yaş insanın en olgun çağıdır, sonra çürüme başlar"

kürkçü dükkanı

8 ay sonra yine aynı sandalyede oturmuş, aynı 4 duvar arasında, aynı yalnızlıkla, kafamdakiler ve ben birlikte Radiohead dinliyoruz.

Özlemişim kuşkusuz, yapacak onca şey varken kenara ittiğim bütün düşünceler teker teker süzülüyorlar şimdi içeri. Kendi gerçekliğime geri dönüyorum böylece, uykudan uyanır gibi gördüğüm rüyayı unutmam çok sürmeyecek. Yakında sadece silikleşmiş anılar kalacak o 8 aydan geriye, sanki ben yaşamamışım da bir başkasından dinlemişim gibi hissedeceğim benim rüyam bile olmayı bırakmış bir rüya olacak sonunda elimde kalan.

O diil insanın evi gibisi yok, allahtan dünyanın herhangi bir köşesinin insanın evine dönüşmesi bir kaç iyi arkadaş ve onu içine çekicek sokaklara bakıyo.

Ama yine de "burda" olmayı özlemişim kuşkusuz, tüm sanrılarım ve sancılarımla..

26 Eylül 2010 Pazar

Doğum günleri tamam da, ondan sonraki günü napcaz?

25 Eylül 2010 Cumartesi

Abi en güzel bişedir

Bence herkesin o işten eve geç dönünce yemek yapmış ve ona ısıtıp önüne koyan,yada bikaç gün önce canı kentucky çekmişken eve geldiğinde yemeğe "süpriz" sipariş vermiş olan bi abisi olsa dünya daha güzel bi yer olurdu

24 Eylül 2010 Cuma

Doğucam

2 gün sonra 22 yaşında olucam. çarp 22 ile 2'yi ettimi sana 44 ... Topla 22 deki 2'leri ne etti 4... 44'ten çıkar 40.. ve Milliyetçi Hareket Paritisinin 40. yıldönümü kutlu olsun.

23 Eylül 2010 Perşembe

Roket Kafa

"belaya hazir olun
hem de cifte belaya
dunyayi yozlasmaktan korumak icin
tum insanlari kendi semsiyemizin altina toplayana
kotulugumuzu yildizlara sicratana kadar
jessy ! james !
roket takimi her zaman isik hiziyla hareket eder
ya teslim olun ya da savasmaya hazir olun !

miyaaw"

Adı Dream Design Factory olan bi yerde bile, bu asık suratlı ciddi insaların varlığı çok saçma...Bi rahatalsınıza, Gülümseyince bişi olmıcak.Söz bak.

Evet ben küçükken top havuzundan düşen jetonları topladım. Bi akıllı ben varım çünkü

11 Eylül 2010 Cumartesi

12 dev adam ve buna bağlı sistemler

- Şu anda bilincimin altı üstü okadar basketbola odaklanmış durumdaki yarın şampiyona bitince içine düşeceğim boşluk beni ürkütüyor. Hep oynasak istiyorum böyle. Hoplasak zıplasak, totemler yapsak, sesimiz kısılsa bağırmaktan, Uh Ah dansı yaparak şans geitrsek sayılar soktursak

-İçimdeki bu kadar sevgiyle napıcam bilmiyorum bide böle bi sorunumuz var elimizde. Onlar böle basket atıp gülümsediğinde, kenardan bişilere itiraz ederken birbirlerini yatıştırdıklarında, kocaman orhun eneler harun erdenaylar yaşlarına başlarına bakmadan hoplayıp zırplarken sevinçten benimde yanlarına gidip "abi nası koyduk ama" muhabbeti yapasım gelior. Nerdeyse hepsinin evli olduğu gerçeğini sindirdim, fazlasını istemiorum yani anca dilimde. Çocuklarım gibi hepsi, vallahi bak.

-Bide aklıma Kerem Tunçerinin 2001'deki ben çok ktöü oynadım ama arkadaşlarım temalı gözleri dolu konuşmaları üzülmeleri geliyor. buda böle bi anım geliyor işte.

-Bide Murat Kosova'dan maç dinleseydik, sesini özledim yahu bak sadece bi maç. olmas mı?

-Semih Erden Semi semi erden.

-O diil dünya kupası 2010!da Amerika'yla final oynıcaz. Şaka diil gerçek, inanmıosan çay demle.

-Kerem tunçeri, Kerem Tunçeri, Kerem Tunçeri.Kerem Tunçeri. Kerem Tunçeri.... Evet anladınız siz.

-Bide ucundan kıyısından maçı izleyen Athena üyelerini gördümya onla da mutlu oldum ben. Nası beni üzebiliyor insanlar bu kadar kolay muylu olurken acaba. Böylede konuyu kendime getirtirim.Etkileyici diymi?

- Tamam sustum daha da bişey demicem. Yarın belki derim. Malum insan her gün final maçı izlemiyor.

7 Eylül 2010 Salı

Oha Ersan İlyasova da evliymiş. Onun yaşı kaç başı kaç be? Kerem Tunçeriyi çocukluk aşkına kaptırmak zaten bende onarılmaz tramvarlar yaratmıştı. Karısından ayırıp benle evlensin iyi olur diyodum,. Ama yok artık Ersan İlyasova yauwwww

6 Eylül 2010 Pazartesi

3 yaşıdaki küçücük kızın başını örten, herhangi birinin ondan tahrik olabileceğini düşünen hastalıklı zihniyet sana laflar hazırladım.

31 Ağustos 2010 Salı

31 ağuston 2010

Az kalsında sesimi kaybedicektim. 30 yıldan sonra yenince böle buldumcuk olunuyor sanırım. zevkten 4 köşe olmak.

24 Ağustos 2010 Salı

Ben bişe okudum

Hepimizin eşsiz duyguları, sorunları, hayatları, mutlulukları, şahsına münhasır sevmeleri ve nefret etmeleri, kızmaları var ya hani... İşte onların hiçbiri sandığımız kadar eşsiz değiller aslında... En bize ait sandığımız duygular bile aslında bir başkasından çalıntı sanki...Ara sıra kulağımıza çalınan bir kaç notada, bazen okuduğumuz bir iki satır yazıda, birinin gözlerinden çalınmış o anlık bakışta,ya da mesela bir filmin finalinde o tanıdık duyguyu tadabilirsiniz... Aynı küçük sırrı paylaşan gizli bir örgütmüşüz gibi sanki... O anlardan birine İnci Aral "İçimden kuşlar Göçüyor" okurken vakıf oldum efendim ben...

"Ben onu boşuboşuna sevmiş ve yoktan var etmişim.Çoğaltmış, yüceltmiş ve sevgime layık bulmak için olduğundan daha büyük ve önemli kılmışım. Bu yanılgıda uzun süre direnişim yalnızca benim sorunum. Acı çekme ustasıyım çünküben... Kala kala gittikçe silikleşen ve çok seyrek anımsana bazı anılar kalmış geriye, unutulmayacak sandıklarımdan kalan küçük kırıntılar. Ama onlar bile ona benzeyen ve aslında hiçbir zaman o olmamış biriyle ilgili..."

24 Temmuz 2010 Cumartesi

İlk notalar kulağına çalındığı anda kapattı gözlerini, bir düş kurdu her şeyden ırak. Huzurun hüküm sürdüğü şehirler inşa etti kafasında, dantel gibi işledi en küçük ayrıntısına kadar her şeyi, bir aşk hikayesi yazdı kendine mesela, arkadaşlar serpiştirdi hikayesine mükemmele ulaşmak için, ve renkler o "neredeyse" mükemmel dünyada ahenkle dans ettiler.

Bir düş kurdu her şeyden ırak... Zaman zaman kaçtı ona, hapsetti kendini kurduğu mükemmel dünyaya. Ta ki inşa tamamlanana kadar..Onun düşünün de diğerleri gibi serbest bırakılma zamanı geldi eni sonunda.İşte o zaman geldiğinde çocuğun ,düşün onu gelip bulabilmesini ummaktan başka seçeneği kalmadı. Ama yeterince şanslıysa, belki...

Gerçekle yaşamaya başlayalı değişti dünyası. Günler birbirinin aynısı hayal kırıklıklarıyla ardı ardına geçip giderken her gece gökyüzüne baktı umutla...Hissedebiliyordu hala kaybetmemişti onu tamamiyle....Ve birgün gecesi acı bi çığlıkla sarsıldı, düşü ondan çok öteye düştü...Ulaşabiliceğinden çok öteye...

gibimsel.

8 Mayıs 2010 Cumartesi

ben bgn bunları düşündüm

-süperkahramanım gelsin artık

-bazı şeyleride olduğu gibi bırakmak en iyisidir.

-en sevdiğim yazarlardan birinin (paolo coelho) en sevdiğim kitaplarından birisinin (veronikaölmekistiyor) filmini yapıp filmin başınada en sevdiğim gruplardan birinin (radiohead) en sevdiğim şarkılarından birini (everything in its right place) koymuşlar.ama yinede olmamış sanki. kitaplar kitap kalsın bazen.

- kıskançlık.bazen hakkı yokken bile dürtüveriyor insanı.ayıp

-es geçiyorum sanki bişileri hep.bilemedm tam ama öle bi his var içimde

-popofpopofpopof . freaktrofest nie deliler beni buluyorki ama iyidi.owsım

Anılarımı müziklerle sabitlemek yapmaya çalıştığım şu sıralar birazcık. anları şarkılarla iliştirmek beynimin bi köşesine. athena pis .özlemişim bokunu çıkartıyorum şimdi.

28 Şubat 2010 Pazar

Fransa senden anlar çalıyorum

Bir çarşamba günü çıkılan yolculukta gidilicek tren kaçmış, 30 saniyeyle kendini güler yüzlü gişe görevlisi amcanın karşısında bulmuşsan, planlarını bir yana atıp adını yeni duyduğun bi şehre giden ilk trene binmiş yolda ağaçlar bir bri geçerken fonda "porcupine tree- trains" sana eşlik ediyor ve küçücük fransız kasabası seni renkli kapıları, minicik garındaki mavi oturakları, daracaık sokakları, şaraplarıyla seni kendine katıyorsa ve o anda "dğru" yerdeymişsin gibi hissediyorsan

Sabahın 7sinde uyanmışken gözlerini ilk açtığında güneş kocaman pencereden içeri nantes'ın silüeti üzerinden dolmuş duvarlarını kızıla boyamıışsa ve sabahın köründe uyanmanın sinir bozuculuğuna rağmen yüzündeki gülümsemeye engel olamıyor ve "doğru" yerdeymişsin gibi hissediorsan,

Yağmurlu bi günde, Nantes'ın dar sokaklarıından birinde kulağında müzikle yürüyorken birden shuffle tüm marifetini ortaya koyup onlarca şarkı arasından Exit Music'i seçiorsa, huzur bi yanda şarkının ölümcül etkisini iliklerine kadar hissederken yinede yüsündeki gülümsemeye engel olamıyor ve "doğru" yerdeymişsin gibi hissediorsan

....