-ihtimallerin sonsuzluğu ruhuma iyi gelmiyor.
-her şeye ve herkese yetme çabam o kadar nafile ki sonunda tek hissedebildiğim hiçbir şeye ve hiç kimseye yetemediğim duygusu
-gelecek fikri ne zamandır beni korkutur oldu hatırlamıyorum bile. şuanda oturduğum masanın dışında kalan bütün masalar, sokaklarında gezdiğim şehir dışındaki bütün şehirler, yanlarında kendimi güvende hissettiğim insanların dışındaki bütün insanlar, sakladıkları gizemler bir yana benim için potansiyel kalp sıkışmaları. biri kafamdan onları alsın.
- acı çekmediğim zamanlar tek yapabildiğim kendimi tireli ifade edebilmek. Aslında nekadar madde maddeyim.
