İhtiyacım var.

"Gidip te varamamaktan değil, varıp ta dönüş yollarını kaybetmekten değil, dönüp te geride bıraktıklarını yerinde görememkten değil ; bir kendini bulmaktan, bulduğundan korkmaktan korktu." Elif Şafak

Yine o anlardan biri işte diyorum içimden. Kendimi tekrar edişim bana ruhuma ait keşfedilecek yeni bişeyler kalmadığını düşündürmeye başladı.Tüm süprizlerimden arınmış, mat, okadar keyifsizki neredeyse bayat, yaratıcılıktan uzak, hayal kurmayı unutmuş... Bir zamanlar olduğum insanın kötü bir kopyası gibi sanki... Sanırım tükendim, kendimi tükettim, denizlerimi aştım ve karşılaştığım ben düşümdekinden çok uzakta. Korkuyorum.

"''Peki ama o halde nedenn analyamadığım,açıklayamadığım bir boşluk var içimde?Öyle bir boşluk ki günbegün büyümekte.Fare gibi sinsice,sessizce,hırslı ve haris,bu eksiklik duygusu ruhumu kemirmekte.Nereye igtsem içimdeki boşluk da benimle gelmekte.İnsan bu kadar tam iken gene de hala eksik hissedebilir mi?Ya da mutluyken kederli de olabilir mi?.'' Elif Şafak

Bazen herşeyin çözümü var gibi de ben eksiğim.. Bazen ben varım ama herşey çözümsüz. Bir türlü buluşturamıyorum yollarımızı. Birinin gelip elimden tutmasına ihtiyacım var sanırım. Küçükken olduğu gibi. Bİri gelmeli, çökmeli yanıma usulca, dinginlik dolu gözlerini gözlerime denk getirmeli, bir eliyle usullca elimi tutarken bir eliyle saçlarımı okşamalı ve "herşey güzel olacak" demeli... Bense suskun, başımı sallamalıyım tamam der gibi, çok sözcük olmamalı havada. sözcükler tehlikelidir çoğu zaman, İnanmalıyım koşulsuz ona, bırakmalıyım kendimi ellerine ve önüme bile bakmadan ayak izlerini takip etmeliyim onun, gittiğimiz yerde güneş parlamalı sonsuz bir cuma gününe

"Bir insani sevmek, onun zihninde bir türlü huzura erememis, tüm hikayeleri raflarindan çikartip, tek tek temize çekmek demektir.." Elif Şafak